Πυρκαγιές στην Ελλάδα: Μια προαναγγελθείσα καταστροφή
Ο γερμανικός Τύπος και πάλι για τις πυρκαγιές στην Ελλάδα. Οι Γκρίζοι Λύκοι και μια γερμανική απόφαση που δεν έχει εφαρμοστεί. FAZ: Να απαγορευτεί το κινητό στο δημοτικό σχολείο;
Οι πυρκαγιές στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Ρόδο, το νησί που λατρεύουν οι Γερμανοί, δεν έχει φύγει από τη θεματολογία των γερμανικών εφημερίδων παρά το ό,τι έχουν περάσει μερικές εβδομάδες. Ο Τομπίας Τσικ, αρθρογράφος της Süddeutsche Zeitung, πήγε ο ίδιος στο νησί αναζητώντας απαντήσεις στο ερώτημα γιατί κάηκαν τόσα δάση στην Ελλάδα το φετινό καλοκαίρι. Στο νησί μιλά με ντόπιους και καταγράφει τον πόνο τους. Λένε ότι δεν θέλουν να πατήσουν το πόδι τους στις καμένες περιοχές, αλλά ακόμη και σε αυτές που το δάσος έχει μείνει δάσος.
“Τα δάση αφέθηκαν στην τύχη τους”
“Πουθενά αλλού δεν παραδόθηκε στις φλόγες τόση γη όση στη Ρόδο. Μήπως αυτό δεν ήταν στην πραγματικότητα τίποτα άλλο παρά μια πράξη ανωτέρας βίας;” θέτει το ρητορικό ερώτημα.. “Ο Έλληνας πρωθυπουργός επέλεξε τις λέξεις που επιλέγουν οι πρωθυπουργοί όταν τους ξεφεύγει ο έλεγχος: “Είμαστε σε πόλεμο”, ανακοίνωσε μπροστά στο κοινοβούλιο και τις τηλεοπτικές κάμερες. Και “η κλιματική κρίση είναι εδώ,θα εκδηλωθεί παντού στη Μεσόγειο επιφέροντας όλο και μεγαλύτερες καταστροφές”. Πράγματι, η υπερθέρμανση του πλανήτη αυξάνει μαζικά τον κίνδυνο δασικών πυρκαγιών στην περιοχή, όπως επιβεβαιώνει μελέτη πολλών ινστιτούτων κλιματικών ερευνών σε μεσογειακές χώρες, στην οποία συμμετείχε από την Ελλάδα ο Χρήστος Γιαννακόπουλος, διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Αστεροσκοπείο στην Αθήνα”. Στο άρθρο του ο Γερμανός δημοσιογράφος αναφέρεται και στις δομικές αδυναμίες, στο ότι “η διοίκηση δασών της Ελλάδας συρρικνώθηκε και ότι τα δάση παραμελήθηκαν και αφέθηκαν στην τύχη του, όπως προειδοποιούν εδώ και πολλά χρόνια πολλοί, ανάμεσα στους οποίους και ο Γαβριήλ Ξανθόπουλος, ένας από τους πιο γνωστούς δασολόγους της Ελλάδας λέγοντας ότι αυτό δεν μπορεί να έχει καλό τέλος”.
Στην συνομιλία του με τον Γερμανό δημοσιογράφο, ο Έλληνας δασολόγος καυτηριάζει την απόφαση μεταφοράς της ευθύνης για τη δασοπυρόσβεση από τη δασική διοίκηση στην πυροσβεστική υπηρεσία. Όπως υποστηρίζει “δεν ήταν επιστημονικά τεκμηριωμένη, η συνέπεια ήταν ότι παραμελήθηκε η πρόληψη, καταργήθηκαν οι δοκιμασμένες μέθοδοι, όπως καταπολέμηση της φωτιάς με φωτιά. Τώρα βασίζονται μόνο στο νερό, στα ακριβά πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα. Το κόστος αυξάνεται όλο και περισσότερο, αλλά οι καταστροφές εξακολουθούν να συμβαίνουν”.
Να εφαρμοστεί η απόφαση απαγόρευσης των Γκρίζων Λύκων
Από τον κυριακάτικο Τύπο και συγκεκριμένα στη κυριακάτικη έκδοση της Frankfurter Allgemeine Zeitung απομονώνουμε ένα σχολιαστικό άρθρο για τους Γκρίζους Λύκους, που κατά την άποψη του αρθρογράφου θα έπρεπε από καιρό να είχαν απαγορευτεί στη Γερμανία, όπως έχει γίνει και στη Γαλλία. Για τους αναγνώστες που πιθανόν δεν γνωρίζουν η εφημερίδα υπενθυμίζει ότι πρόκειται για ένα υπερεθνικιστικό, ρατσιστικό και βίαιο κίνημα που ονειρεύεται μια εθνοτικά καθαρή τουρκική αυτοκρατορία με το μυθικό όνομα Τουράν και με έκταση από την Κεντρική Ασία μέχρι την Αδριατική. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος την έχει κατατάξει στις εξτρεμιστικές οργανώσεις που δρουν από εξωτερικό.
“Τέλος του 2020, η γερμανική βουλή ψήφισε με τις ψήφους της Χριστιανικής Ένωσης, των Σοσιαλδημοκρατών, των Φιλελευθέρων, των Πρασίνων και της Αριστερς υπέρ της απαγόρευσης, αλλά από τότε δεν έχει γίνει τίποτα. Είναι θέμα αξιοπιστίας για την κυβέρνηση” σημειώνει ο σχολιαστής. “Ενώ το κουρδικό εργατικό κόμμα PKK είχε απαγορευτεί στη Γερμανία ήδη από το 1993, οι Γκρίζοι Λύκοι με 12.000 οπαδούς παρέμειναν ανενόχλητοι στη χώρα, προφανώς για διπλωματικούς λόγους. Επειδή η μητρική τους οργάνωση, το Κόμμα της Εθνικιστικής Δράσης (MHP), είναι εταίρος στην κυβέρνηση του προέδρου Ερντογάν στην Τουρκία;” διερωτάται η εφημερίδα.
Παραπέμποντας μάλιστα στην αποκάλυψη του τουρκικής καταγωγής πρώην παίκτη της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Γερμανίας Μεσούτ Οζίλ ότι έχει τατουάζ στο στήθος με το σύμβολο των Γκρίζων Λύκων,προειδοποιεί: “Αν καθυστερήσει κι άλλο η απαγόρευση της οργάνωσης θα έχει καταστροφικές συνέπειες. Θα καταγραφούν περιπτώσεις εξωραϊσμού, εξοικείωσης, ακόμη και απώθησης (της επικινδυνότητάς της). Εδώ και καιρό ορισμένοι Γερμανοί καλλιεργούν μια αφελή προσέγγιση της τουρκικής κοινότητας που προκαλεί τρόμο. Τελευταίο παράδειγμα, ο σοσιαλδημοκράτης δήμαρχος της πόλης Χαμ και μεταβατικός πρόεδρος του κόμματος στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, Μαρκ Χέρτερ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι άθελά του πήγε στο πάρτι γενεθλίων υποστηρικτή των Γκρίζων Λύκων”.
“Απαγόρευση κινητών στο σχολείο;”
Πρόκειται για τίτλο στο εξώφυλλο της Frankfurter Allgemeine Zeitung που αγγίζει ένα πρόβλημα κοινό σε όλους τους γονείς με παιδιά μικρής ηλικίας. Σε πολλά σχολεία της Γερμανίας ανήκει πλέον στο τελετουργικό πριν μπουν τα παιδιά στην τάξη να παραδίδουν τα κινητάτους για την ώρα του μαθήματος. Στην αρχή υπήρχε γκρίνια, αλλά υποχώρησε και ορισμένοι ανακάλυψαν μάλιστα και πλεονεκτήματα από την χρονικά σύντομη έλλειψη του κινητού. Εκτός από το ό,τι ο υπουργός Παιδείας ενός γερμανικού κρατιδίου εξετάζει τώρα εάν μπορεί να απαγορευτεί η χρήση κινητών στο δημοτικό, το άρθρο περιλαμβάνει επιστημονικές παρατηρήσεις που αφορούν στη σωματική δραστηριότητα που προκαλούν έκπληξη.
“Το Ομοσπονδιακό Κέντρο Αγωγής Υγείας συμβουλεύει στις πληροφορίες του προς τους γονείς να μην διαθέτουν σε παιδιά κάτω των εννέα ετών το δικό τους κινητό. Ήδη από τη χρονιά 2016/17 έρευνα κατά την εγγραφή παιδιών σε σχολεία της Στουτγάρδης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κάθε τέταρτο παιδί δεν μπορεί πλέον να χοροπηδήσει με το ένα πόδι. Κανονικά, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας θα πρέπει να μπορούν να χοροπηδούν επτά φορές στη σειρά. Τα κινητικά προβλήματα στα παιδιά νηπιαγωγείου και προσχολικής ηλικίας αυξάνονται, όπως και η παχυσαρκία. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για τα παιδιά από οικογένειες χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Έχουν πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν παθογόνο παχυσαρκία σε σχέση με παιδιά πλουσιότερων οικογένειών. Κατά τη διάρκεια του λοκντάουν, όλες αυτές οι αρνητικές συνέπειες της μεγάλης ψηφιακής κατανάλωσης ενισχύθηκαν σημαντικά. Τα περιθώρια των παιδιών για σωματική δραστηριότητα έχουν περιοριστεί όλο και περισσότερο, δεν βγαίνουν σχεδόν ποτέ έξω, δεν κάνουν ποδήλατο και παίζουν λιγότερο έξω”.
